6 شاخص مهم در توانمند سازی کودک و نوجوان

با توجه به رشد روز افزون تکنولوژی ها و امکانات تحصیلی که در جامعه مهیا شده است دیگر امروزه سواد خواندن و نوشتن، تحصیلات دانشگاهی به تنهایی یک مزیت و مهارت محسوب نمی گردد و چه بسا در آینده ای نزدیک تنها به صرف داشتن تحصیلات آکادمیک موقعیت دستیابی به شغلی مناسب فراهم نمی گردد. پس باید به دنبال بروزآوری اطلاعات و کسب مهارت هایی از قبیل افزایش اعتماد به نفس، کسب توانمندی درک و حل مسائل، ارتقا قدرت خلاقیت و پرورش روحیه رهبری و مدیریت بحران بود که خلا بوجود آمده را بی اثر نماید. این وظیفه والدین آینده نگر است که با هوشیاری و درایت توانمندی های کودک و نوحوان راشناسایی کنند و با توجه به امکانات در دسترس زمینه ساز شتابدهی استعداد و تقویت شاخص های موفقیت فرزندان خود باشند و از این طریق کامیابی فرزندان خود را در آینده تضمین نمایند.

با نگاهی مثبت و تحسین آمیز پذیرای ایده های خلاقانه کودک و نوجوان باشید تا شخصیت متکی به نفس در او شکل گیرد، توجه به رشد خودباوری و افزایش اعتماد بنفس در کودک و نو جوان سنین بین 9 تا 12 سال منجر به پرورش فکری و شتابدهی استعداد او می گردد.
لازمه توانمندسازی کودکان و نوجوانان در زمینه حل مسئله فراهم سازی زیرساخت است و در نظر گرفتن مواردی که در ادامه به آن اشاره می نماییم:

1-امنیت :

فراهم سازی محیط امن فارغ از ترس که به کودک این امطمینان داده شود که پرسش، پاسخ و راهکاری که ارائه می دهد از هر لحاظ محترم شمرده می شود و قابل بحث و مذاکره است. این رویه موجب می گردد کودک برای ورود به مسئله اشتیاق بیشتری از خود نشان دهد.

2-فرصت:

حل مسئله رفع مسئولیت نیست. بررسی زوایا و پیگیری همه جانبه مسئله صرف زمان مشخصی می طلبد، با محدود کردن زمان و یا تخصیص زمانی پرشتاب انگیزه ورود به مسئله از کودک سلب می گردد. لذا بهتر است ایام تعطیل و فراغت کاری را به یک فرصت مناسب بدل نمایید و آنرا به همراهی و همدلی با کودک و نوجوان اختصاص دهید.

 

3-محیط:

علاوه بر اینکه می بایست به کودک و نوجوان فرصت تحلیل و تفکر انفرادی داد چه خوبست گاهی شرایط و مسائل به گونه ای طرح شود که آنان بتوانند در محیطی مناسب کار گروهی و همکاری در جمع همسالان خود را تجربه نماید و مهارت های گفتاری و مذاکره خود را اتقا بخشد.

 

4-امکانات:

بی تردید نوشتن و نقاشی بدون مداد و کاغذ و رنگ کاری غیر ممکن است و صرفا با صحبت نتیجه ای حاصل نمی شود. بهتر است به فراخور نوع مسئله ابزار و امکاناتی در اختیار کودک و نوجوان قرار داده شود.

 

5-مهارت آموزی:

نخست باید به کودک و نوجوان آموزش داده شود که روند حل مسئله عبارتست از شناسایی، فرافکنی افکار(طوفان ذهنی)، آزمون و خطا، تحلیل و نتیجه گیری . درک این موضوع از اینرو دارای اهمیت است که کودک می آموزد حصول نتیجه یکباره نیست و لازمه آن طی مراحل مختلف است و اولویت بندی و بررسی چند جانبه در مهارت آموزی از اهمیت بسزایی برخوردار است.

6-گزینش:

به فراخور سن و علاقه کودک و نوجوان می بایست چالش ها و مسائل را گزینش کنید و آنان را در شرایط حل مسئله قرارداد. طرح مسئله باید به گونه ای باشد که روحیه پرسشگر و کنجکاو کودک را ترغیب به جستجو چرایی جهان پیرامونش نماید.